Bagi sesiapa yang rasional pastinya dapat melihat tiada perbezaan antara pandangan Pak Lah di Utusan Malaysia 24 Mac 2008 dan pandangan Karpal Singh di The Star 5 May 2008. Pada 24 Mac 2008 Pak Lah menyatakan di Utusan Malaysia:
"Datuk Seri Abdullah Ahmad Badawi hari ini mempertahankan tindakannya melantik Datuk Seri Idris Jusoh sebagai Menteri Besar Terengganu berdasarkan sokongan majoriti Ahli Dewan Undangan Negeri (ADUN). Perdana Menteri berkata, pelantikan itu tidak akan berubah kerana ia dibuat berasaskan sokongan padu yang diterima oleh Idris daripada ADUN negeri itu. “Sebarang lantikan dibuat terhadap orang lain tidak kena dari segi Perlembagaan,” katanya kepada pemberita ketika diminta mengulas kemelut pelantikan Menteri Besar di negeri Pantai Timur itu di sini hari ini."
Manakala Karpal pula menyatakan pendiriannya dalam The Star pada 5 May 2008 seperti berikut:
"Perak Sultan Azlan Shah has no jurisdiction over the transfer of Datuk Jamry Sury from the Perak Religious Department, Bukit Gelugor MP Karpal Singh said. “The constitution of Perak clearly provides that the Rulers must act on executive advice. “Sultan Azlan Shah did not have any say, as the Ruler of Perak, in the decision made by the state government and, by law, the palace cannot order the state government to reinstate Jamry,” Karpal Singh said, citing the case of the Federal Territory Education Director and Others vs Loot Ting Yee which was decided in the Federal Court in 1982".
Jelas sekali tiada perbezaan yang ketara daripada kenyataan kedua-dua pemimpin tersebut dalam mengulas tentang bidang kuasa pihak Istana.
Bagaimanapun selepas PRU ke-12, UMNO melalui media yang dikuasai oleh mereka tidak putus-putus memainkan isu-isu berbau perkauman. Keputusan PRU ke-12 jelas menunjukkan bahawa BN dan UMNO khususnya, mengalami sedikit kekalahan disebabkan perubahan undi kaum Cina dan India. Manakala kaum Melayu pula, tidak kurang daripada 60% masih memberi sokongan kepada BN dan UMNO. Ketika MCA dan MIC berusaha sedaya upaya menarik semula sokongan kaum Cina dan India, isu-isu perkauman yang dimainkan oleh media-media pro-UMNO ini pula sudah tentu akan merenggangkan lagi sokongan kaum Cina dan India daripada BN dan UMNO.
Berikutan dengan itu, UMNO kelihatan tidak lagi memerlukan sokongan kaum Cina dan India dalam PRU akan datang. Isu-isu berkaitan ketuanan Melayu sehinggalah yang terakhir laporan polis terhadap Karpal sememangnya akan mendorong kaum Cina dan India terus menyokong pembangkang dalam PRU ke-13. Sekiranya kedua-dua kaum ini masih mengekalkan pendirian seperti ini amat sukar untuk BN dan UMNO merampas kembali 5 buah negeri yang terlepas ke tangan pembangkang. Bagaimanapun UMNO dan proksi-proksinya seperti berpatah arang untuk memujuk semula kedua-dua kaum ini, tidak sepertimana yang dilakukan oleh mereka selepas PRU ke-8 pada tahun 1990.
Sokongan kaum Cina dan India begitu penting bagi menentukan kemenangan mana-mana pihak dalam pilihanraya umum di Malaysia, paling tidakpun di negeri Kedah, Pulau Pinang, Perak, Selangor dan Negeri Sembilan. Persempadanan semula kawasan pilihanraya sebelum PRU ke-11 yang lalu oleh SPR dengan restu UMNO telah memberikan kedua-dua kaum tersebut kuasa penentu politik di Malaysia. Dijangkakan SPR akan mengalami kesukaran untuk merubah semula sempadan kawasan pilihanraya sebelum PRU yang akan datang dengan kekurangan majoriti dua pertiga yang diperolehi oleh BN pada kali ini. Oleh sebab itu, tindakan UMNO membesarkan isu-isu perkauman umpama 'menggali kubur sendiri'.
Dalam sejarah politik Malaysia sebelum PRU ke-12 baru-baru ini, BN atau Perikatan pernah kehilangan sokongan kaum bukan Melayu secara besar-besaran sebanyak dua kali. Kali pertama berlaku pada PRU ke-3 pada tahun 1969 dan kali kedua ialah pada PRU ke-8 tahun 1990. Sebahagian besar kaum bukan Melayu khususnya kaum Cina telah mengundi pembangkang pada kedua-dua PRU ini sehingga menyebabkan parti pembangkang seperti DAP mendapat banyak kerusi terutama di kawasan-kawasan bandar. Perubahan undi kaum bukan Melayu ini adalah disebabkan rentetan beberapa isu perkauman sebelum PRU ke-3 1969 dan isu Operasi Lalang sebelum PRU ke-8 1990.
Selepas kehilangan sokongan kaum bukan Melayu pada kedua-dua PRU tersebut, BN dan UMNO telah mengambil langkah-langkah yang berbeza untuk mengekalkan kekuasaan mereka. Selepas PRU ke-3 tahun 1969, BN dan UMNO telah menggunakan kesempatan daripada Tragedi 13 Mei 1969 untuk terus berkuasa di negara ini. Peristiwa Tragedi 13 Mei ini telah membuka ruang kepada UMNO untuk meraih sokongan parti-parti Melayu seperti PAS dan juga parti-parti pembangkang multiracial seperti Gerakan untuk bersama-sama UMNO membentuk Barisan Nasional (BN). Dengan sokongan parti-parti tersebut di samping pelaksanaan beberapa polisi pasca darurat telah memungkinkan UMNO terus berkuasa selepas itu.
Manakala selepas PRU ke-8 tahun 1990 pula, BN dan UMNO mengambil pendekatan yang agak berbeza untuk meraih semula sokongan bukan Melayu khususnya kaum Cina. BN dan UMNO pada ketika itu mengambil sikap berlembut dengan menunaikan tuntuntan-tuntutan kaum Cina yang dianggap sensetif sebelum daripada itu. Sebagai contohnya agenda liberalisasi pendidikan oleh BN dan UMNO pada pertengahan dekad 1990-an telah mengizinkan bukan sekadar satu 'Universiti Merdeka' ditubuhkan, tetapi berpuluh-puluh universiti seumpamanya. Sikap memujuk yang dilakukan oleh BN dan UMNO ini dilihat telah menarik semula sokongan kaum Cina untuk terus menyokong BN.
Meskipun sebahagian besar kaum Melayu telah melakukan perubahan untuk mengundi pembangkang pada PRU ke-10 tahun 1999, sokongan kedua-dua kaum Cina dan India telah menyelamatkan BN dan UMNO daripada Tsunami Politik pada tahun tersebut. Kuasa penentu politik yang ada pada kaum Melayu hanya berkesan di negeri-negeri lingkaran Melayu (Malay Belt) iaitu Perlis, Kedah, Kelantan, Terengganu dan sedikit di Pahang. Menyedari peralihan undi kaum Melayu ini, maka kesempatan persempadanan semula kawasan pilihanraya sebelum PRU ke-11 tahun 2004 telah dipergunakan untuk menghakis kuasa penentu politik Melayu ini. Di negeri-negeri Pantai Barat pula kuasa penentu politik bukan Melayu diperkukuhkan ekoran persempadanan semula tersebut.
Menyedari hakikat tersebut, tindakan UMNO dan proksi-proksinya memainkan isu-isu berbau perkauman seolah-olah menunjukkan UMNO tidak akan mengambil pendekatan berlembut memujuk kaum Cina dan India kembali menyokong mereka pada PRU ke-13 akan datang. Sekiranya ini berlaku maka apakah pilihan lain yang ada pada mereka? Pihak-pihak media terutama yang berbahasa Melayu bertali arus memainkan isu-isu perkauman bermula daripada DEB, penternakan babi, ketuanan Melayu dan yang terakhir penderhakaan terhadap Raja-raja Melayu. Resolusi daripada Kongres Pemuafakatan Melayu pula dikatakan akan diakar-umbikan, malah sudah ada rancangan untuk membuat perhimpunan besar-besaran Melayu.
Bagi mereka yang mementingkan kestabilan politik dan perpaduan kaum senario mutakhir ini sangatlah membimbangkan. Persoalan yang begitu dipersoalkan sekarang ialah, adakah UMNO memilih pendekatan pasca PRU ke-3 tahun 1969 untuk terus mengekalkan kuasa mereka? Jika pendekatan ini yang dipilih, maka seolah-olah ada komplot rahsia yang sedang dilakukan untuk memastikan seumpama Tragedi 13 Mei berulang. Sekiranya telahan ini tidak tepat, maka BN dan UMNO yang memerintah hendaklah memadamkan segera api sentimen perkauman yang dimarakkan oleh pihak-pihak tidak bertanggungjawab khususnya media-media berbahasa Melayu. Masih belum terlambat untuk bertindak sedemikian sebelum tragedi itu berulang.
No comments:
Post a Comment