Lagu 'Ever Green' Politik Melayu

Sekali lagi lagu lama 'Perpaduan Melayu' mulai didendangkan selepas kekalahan teruk UMNO dalam pilihanraya baru-baru ini. Kekalahan BN di 5 buah negeri, menyaksikan penubuhan beberapa buah kerajaan campuran dan yang paling ketara ialah negeri Perak Darul Ridzuan. Meskipun DAP memenangi kerusi terbanyak tetapi hasil muafakat, seorang ADUN PAS telah dipilih menjadi Menteri Besar. Sememangnya tidak dinafikan bahawa bilangan Exco bukan Melayu lebih ramai, tetapi kesediaan DAP dan PKR berkongsi kuasa dan memberi laluan kepada ADUN PAS menerajui negeri merupakan satu toleransi politik yang begitu tinggi. Sebagaimana lazim, MB akan memegang potfolio yang penting dalam pentadbiran sesebuah negeri.

Sememangnya di peringkat awal pembentukan kerajaan campuran seperti di Perak dan Selangor akan timbul sedikit prajudis, khususnya antara PAS dan DAP. PAS dan DAP merupakan dua buah parti yang kemunculannya telah dicorakkan oleh politik perkauman yang tebal. Warisan politik perkauman ini adalah warisan 'devide and rule' yang ditinggalkan oleh penjajah British dalam usaha untuk mereka mengekalkan kuasa dan pengaruh mereka di Malaysia. Jelas kelihatan British mengkehendaki politik perkauman ini terus segar sehingga selepas kemerdekaan. Oleh sebab itu, hanya parti yang bersifat perkauman akan terus relevan dalam senario politik seperti itu.

Lawan kepada politik perkauman ini ialah politik ideologi, iaitu politik yang merentasi batasan kaum dalam mendukung sesebuah fahaman atau ideologi. Cubaan pertama untuk meruntuhkan tembok politik perkauman dilakukan oleh Dato' Onn sendiri yang mencadangkan supaya keahlian UMNO dibuka kepada bukan Melayu. Disebabkan cetusan Dato' Onn itu tidak relevan ketika itu, maka pengasas UMNO itu sendiri akhirnya tersingkir daripada UMNO. Sedangkan UMNO lebih selesa dengan politik perkauman sesuai dengan gagasan awal mereka 'hidup Melayu'. Politik perkauman ini kemudian diadun dalam parti Perikatan, iaitu sebuah parti yang mengumpulkan parti-parti politik perkauman untuk tawar-menawar kepentingan kaum masing-masing.

Mereka yang pernah menghadiri program-program anjuran Biro Tata Negara (BTN) pasti akan disogokkan dengan skrip "British akan kembali semula menjajah Malaysia sekiranya dalam tempoh sepuluh tahun selepas kemerdekaan (1957-1967) berlaku rusuhan perkauman". Skrip ini turut disogok kepada pegawai tinggi kerajaan dan ahli akademik yang mengikuti program-program BTN. Sebenarnya di sebalik skrip ini ialah dorongan supaya mengekalkan politik perkauman kerana dengan kekalkannya politik perkauman maka akan kekallah parti politik yang berorientasikan perkauman seperti UMNO. UMNO pula akan terus relevan menerajui Perikatan atau BN sebagai parti yang mewakili kepentingan Melayu dalam tawar-menawar dengan parti perkauman yang lain.

Demikianlah orientasi politik Malaysia sebelum merdeka sehinggalah hampir 50 tahun sesudahnya. Kewujudan parti-parti berorientasikan perkauman terus relevan sehingga pemimpin-pemimpin parti tersebut terus kenyang, manakala kaum-kaum yang mereka wakili tetap kekal 'kelaparan'. Bila ada sahaja usaha untuk membela kaum-kaum yang 'kelaparan' ini, maka akan muncullah semula satu lagi lagu lama 'Hormati Kontrak Sosial'. Sepanjang 50 tahun selepas kemerdekaan ini rakyat kecut untuk membangkitkan penderitaan hidup mereka, dan yang paling kecutnya ialah orang Melayu. Dengan sebab itu, kaum Melayu terus menjadi golongan majoriti mengisi borang golongan termiskin bagi mendapatkan sisa-sisa kekayaan negara atas nama hak istimewa mereka.

Kekayaan negara sebenarnya dikaut oleh pemimpin-pemimpin parti yang mewakili kaum-kaum terbesar di negara ini. Akhirnya selepas hampir 50 tahun ditipu oleh pemimpin-pemimpin seperti ini, rakyat khususnya bukan Melayu bangun untuk membetulkan ketidakadilan ini. Rakyat marhain ini mula mencari parti-parti alternatif untuk memperjuangkan nasib mereka. Pilihan yang ada pada mereka ialah PAS, DAP selain PKR. Bagi bukan Melayu PAS adalah parti ekstremis Islam yang tergambar di depan mata mereka dengan pelbagai gambaran negatif. Manakala bagi kaum Melayu, DAP ini adalah adik PAP yang sekiranya memerintah maka Melayu akan terpinggir seperti lagu lama 'Melayu Singapura' yang selalu didendangkan. Hakikat sebenarnya Melayu telah lama terpinggir di negara ini sedangkan DAP belum pernah memerintah.

Dari segi perlembagaan parti PAS dan DAP bukanlah parti perkauman, tetapi politik perkauman yang tebal di negara ini menyebabkan mereka turut terpalit. PAS sebenarnya mempejuangkan ideologi politik Islam yang syumul, manakala DAP pula lebih condong kepada ideologi Sosial Demokratik sebagaimana yang selalu di dakwa oleh pimpinan mereka. Pentas politik kedua-dua parti ini sebenarnya ialah pentas politik ideologi. Dengan maksud yang lain, parti-parti ini berjuang atas prinsip-prinsip yang mereka dukung bukannya atas kaum-kaum yang mereka wakili. Sebelum PRU ke 12, mereka mendukung prinsip menegakkan keadilan, membenteras rasuah, membela rakyat marhain dan lain-lain lagi.

Maka dengan prinsip-prinsip perjuangan itulah rakyat memperjudikan nasib untuk mula mengundi mereka sekaligus meninggalkan politik perkauman yang telah mencorakkan negara 50 tahun sebelum ini. Sebenarnya inilah manifestasi rakyat dalam PRU ke 12 baru-baru ini iaitu beralih daripada politik perkauman yang hanya menguntungkan UMNOputera, MCAputera dan MICputera, kepada politik ideologi yang diharapkan akan menjamin kehidupan mereka yang lebih baik. Sebaliknya apabila BN kalah teruk dalam PRU baru-baru ini, maka sekali lagi ditiupkan semula politik perkauman. UMNO sepertimana biasa memainkan lagu 'Perpaduan Melayu' malah dikatakan turut 'didendangkan' oleh seorang tokoh Islam yang dihormati untuk tawar-menawar dengan PAS dalam kes di Perak. Adakah lagu itu masih Ever Green?