Memang ramai khususnya dari kalangan rakyat terutama yang sangat mengharapkan perubahan tidak boleh menerima pandangan Cikgu Pa (Hj Mustafa Ali). Termasuklah antara mereka ahli perlimen Shah Alam, Khalid Samad. Pandangan Cikgu Pa ini disebut oleh Khalid sebagai pandangan yang terkongkong dalam tempurung politik Terengganu. Bagaimanapun dalam tempoh yang tidak sampai seminggu ini, pandangan tokoh politik vateran seperti Cikgu Pa semakin menampakkan kebenarannya. Sehingga kini tidak ada sesuatu yang benar-benar signifikan boleh dijadikan sebagai riak permulaan ke arah penubuhan kerajaan baru itu. Yang ada hanyalah khabar-khabar angin yang tidak dapat dipastikan.
Perubahan atau pertukaran kerajaan melalui proses bukan pilihanraya di Malaysia bukanlah sesuatu yang mudah. Sememangnya di Malaysia pernah ada sejarah seperti itu berlaku tetapi tidak melibatkan Kerajaan Persekutuan. Malah kes yang pernah berlaku sebelum ini adalah melibatkan pertukaran kepada sebuah kerajaan yang disokong oleh Kerajaan Persekutuan. Dengan erti kata lain pertukaran dari sebuah kerajaan pembangkang kepada kerajaan yang disokong oleh Kerajaan Persekutuan. Kerajaan Persekutuan di Malaysia bukan hanya Barisan Nasional (BN), sebaliknya Kerajaan Persekutuan turut melibatkan pegawai-pegawai kerajaan dan pihak keselamatan, malah tidak salah juga ia turut melibatkan pihak Istana.
Sekiranya memang benar ada ahli-ahli parlimen BN melompat parti, adakah semudah itu kerajaan akan bertukar. Lebih daripada itu, sekiranya pembangkang menang dalam Pilihanraya Umum bulan Mac yang lalu, belum tentu pembangkang akan berjaya menerajui Kerajaan Persekutuan. Pembangkang diyakini akan menghadapi seribu satu macam halangan ke arah pembentukan kerajaan. Betapa pula salah satu daripada parti pembangkang itu ialah PAS yang terkenal mendukung cita-cita politik Islam. Tidak mungkin Khalid patut melupakan pengalaman parti-parti politik yang sehaluan dengan PAS di negara-negara lain.
Sekiranya penubuhan kerajaan baru itu berlaku melalui cara melompat parti, sudah tetu prosesnya akan menjadi lebih sukar melainkan jika PAS langsung tidak terlibat dalam proses menubuhkan kerajaan. Kalau PAS tidak terlibatpun bukan bermakna laluan itu sebegitu mudah. Pembangkang akan menghadapi seribu satu karenah dan tipu helah yang bukan hanya dibuat oleh BN tetapi pihak-pihak lain yang telah selesa dengan kerajaan sekarang. Kalau benarlah ada yang akan melompat parti, tidak mungkin pihak-pihak yang tugasnya sentiasa mengekori ahli-ahli politik tidak tahu. Sekiranya mereka tahu tidak mungkin mereka akan berlepas tangan begitu sahaja.
Peluang Anwar menjadi Perdana Menteri sewaktu beliau menjadi Timbalan Perdana Menteri dahulu sebenarnya lebih cerah daripada sewaktu beliau menjadi Ketua Pembangkang sekarang. Dalam keadaan peluang yang begitu cerah seperti itupun akhirnya hasrat Anwar berkubur, betapa pula sekarang. Kali ini Anwar bukan hanya berhadapan dengan Pak Lah sebagai Perdana Menteri tetapi ada pihak ketiga. Kalaupun Pak Lah boleh jatuh dengan adanya ahli parlimen melompat parti, apakah pihak ketiga itu akan berdiam diri. Pertarungan Anwar kali ini sebenarnya lebih kompleks kerana ia melibatkan paling kurang tiga penjuru. Dengan senario seperti ini peluangnya tidaklah lebih cerah daripada apa yang pernah diperolehi oleh Anwar sebelum ini.
Kesemua perkara ini tidak mungkin terlepas daripada pengamatan seseorang ahli politik yang berpengalaman seperti Cikgu Pa. Berbanding dengan Khalid yang sememangnya begitu mengharapkan boleh berlaku perubahan, Cikgu Pa tidak dipengaruhi dengan harapan itu untuk membuat pandangan politik yang lebih objektif. Pandangan Cikgu Pa bukanlah bermakna beliau rela membiarkan BN terus memerintah, tetapi beliau tidak mahu satu perkiraan mudah dibuat oleh parti pembangkang tentang perubahan kerajaan pada 16 September ini. Sebagai seorang ahli politik, perkiraan perubahan sebuah kerajaan itu tidak boleh dilihat semudah matematik campur dan tolak sebaliknya begitu rumit dan penuh dengan tipu helah.
Perubahan atau pertukaran kerajaan melalui proses bukan pilihanraya di Malaysia bukanlah sesuatu yang mudah. Sememangnya di Malaysia pernah ada sejarah seperti itu berlaku tetapi tidak melibatkan Kerajaan Persekutuan. Malah kes yang pernah berlaku sebelum ini adalah melibatkan pertukaran kepada sebuah kerajaan yang disokong oleh Kerajaan Persekutuan. Dengan erti kata lain pertukaran dari sebuah kerajaan pembangkang kepada kerajaan yang disokong oleh Kerajaan Persekutuan. Kerajaan Persekutuan di Malaysia bukan hanya Barisan Nasional (BN), sebaliknya Kerajaan Persekutuan turut melibatkan pegawai-pegawai kerajaan dan pihak keselamatan, malah tidak salah juga ia turut melibatkan pihak Istana.
Sekiranya memang benar ada ahli-ahli parlimen BN melompat parti, adakah semudah itu kerajaan akan bertukar. Lebih daripada itu, sekiranya pembangkang menang dalam Pilihanraya Umum bulan Mac yang lalu, belum tentu pembangkang akan berjaya menerajui Kerajaan Persekutuan. Pembangkang diyakini akan menghadapi seribu satu macam halangan ke arah pembentukan kerajaan. Betapa pula salah satu daripada parti pembangkang itu ialah PAS yang terkenal mendukung cita-cita politik Islam. Tidak mungkin Khalid patut melupakan pengalaman parti-parti politik yang sehaluan dengan PAS di negara-negara lain.
Sekiranya penubuhan kerajaan baru itu berlaku melalui cara melompat parti, sudah tetu prosesnya akan menjadi lebih sukar melainkan jika PAS langsung tidak terlibat dalam proses menubuhkan kerajaan. Kalau PAS tidak terlibatpun bukan bermakna laluan itu sebegitu mudah. Pembangkang akan menghadapi seribu satu karenah dan tipu helah yang bukan hanya dibuat oleh BN tetapi pihak-pihak lain yang telah selesa dengan kerajaan sekarang. Kalau benarlah ada yang akan melompat parti, tidak mungkin pihak-pihak yang tugasnya sentiasa mengekori ahli-ahli politik tidak tahu. Sekiranya mereka tahu tidak mungkin mereka akan berlepas tangan begitu sahaja.
Peluang Anwar menjadi Perdana Menteri sewaktu beliau menjadi Timbalan Perdana Menteri dahulu sebenarnya lebih cerah daripada sewaktu beliau menjadi Ketua Pembangkang sekarang. Dalam keadaan peluang yang begitu cerah seperti itupun akhirnya hasrat Anwar berkubur, betapa pula sekarang. Kali ini Anwar bukan hanya berhadapan dengan Pak Lah sebagai Perdana Menteri tetapi ada pihak ketiga. Kalaupun Pak Lah boleh jatuh dengan adanya ahli parlimen melompat parti, apakah pihak ketiga itu akan berdiam diri. Pertarungan Anwar kali ini sebenarnya lebih kompleks kerana ia melibatkan paling kurang tiga penjuru. Dengan senario seperti ini peluangnya tidaklah lebih cerah daripada apa yang pernah diperolehi oleh Anwar sebelum ini.
Kesemua perkara ini tidak mungkin terlepas daripada pengamatan seseorang ahli politik yang berpengalaman seperti Cikgu Pa. Berbanding dengan Khalid yang sememangnya begitu mengharapkan boleh berlaku perubahan, Cikgu Pa tidak dipengaruhi dengan harapan itu untuk membuat pandangan politik yang lebih objektif. Pandangan Cikgu Pa bukanlah bermakna beliau rela membiarkan BN terus memerintah, tetapi beliau tidak mahu satu perkiraan mudah dibuat oleh parti pembangkang tentang perubahan kerajaan pada 16 September ini. Sebagai seorang ahli politik, perkiraan perubahan sebuah kerajaan itu tidak boleh dilihat semudah matematik campur dan tolak sebaliknya begitu rumit dan penuh dengan tipu helah.
Cikgu Pa memberi pandangan berdasarkan maklumat yang beliau terima sama ada daripada dalaman parti atau luaran parti. Masalahnya kalau benar rancangan untuk membentuk Kerajaan Baru dan peralihan kuasa oleh pihak pembangkang, mengapa sehingga kini pimpinan tertinggi PAS termasuk Presiden langsung tidak dibawa berunding dan diberi maklumat tentang usaha itu. Apakah mereka semua hanya diberi peranan tunggu dan lihat oleh PR khususnya Anwar Ibrahim? Oleh yang demikian, sememang wajar Cikgu Pa dan pimpinan tertinggi PAS mengambil sikap pasif dan paling tidak seperti kata Mat Sabu "kita tunggu dan lihat" kerana demikianlah cara PAS dilayan.
Apakah yang diperlukan daripada PAS hanya undi ahli-ahli parlimennya bukan berkongsi pandangan dan strategi dalam membuat perubahan yang bakal menjadi sejarah. Adakah Presiden PAS dan lain-lain hanya diseret oleh PR dan Anwar untuk menghadiri Press Conference, beri ceramah dan lain-lain seperti Pak Turut. Manakala menentukan bentuk kerajaan yang akan memerintah, kedudukan Islam dan Melayu dalam pemerintahan itu, bilakah Pilihanraya Umum akan diadakan dan lain-lain, hanya dibincang oleh Anwar dan segelintir daripada mereka? Demikiankah cara berpakat dalam PR. Kalau begini cara PAS dilayan, sememangnya wajar Cikgu Pa melontarkan 'buah keras' sebagai satu peringatan kepada Anwar.
No comments:
Post a Comment